Van skyscrapers naar 'the middle of nowhere'

Het is behoorlijk lang geleden dat ik een blog geschreven heb en na alle klachten en berichtjes met de vraag of ik nog steeds in leven was, leek het me wel een aardig plan om een update te geven.

Van kerst tot en met 5 januari was ik bij mijn familie in Nerang, Laurie en Jude. Heerlijke tijd gehad. Ik heb Holland absoluut niet gemist. Laurie's moeder Riet, spreekt namelijk nog perfect Twents dialect, weet hoe je heerlijke oliebollen maakt en nog veel beter, ze heeft me geleerd hoe je zelf kroketten maakt. Geloof me, die smaken nog veel beter dan de cafetaria-versies.

6 januari was het tijd om weer verder te reizen, op naar Brisbane. Dat is tot nu toe de mooiste stad die ik heb gezien. Heel veel wolkenkrabbers, maar op een goede manier. Niet grijs en grauw zoals Rotterdam (sorrie, sorrie als ik iemand beledigd heb), maar geweldige architectuur. Heel veel glas, staal en kleur. Brisbane is een mix van moderne wolkenkrabbers en prachtige oude gebouwen. Er staan ook nog allerlei gebouwen in koloniale stijl, prachtig uitgelicht 's nachts.
De week in Brisbane was geweldig. Het enige minpuntje was de hitte. Het grootste deel van de week was het zo'n beetje 40 graden zonder wind, pffff. Na een voor de verandering heerlijk kort treinritje van anderhalf uur, kwam ik aan in Brissie. Prima hostel, deelde een kamer met Paul. Heerlijk om je kamer maar met één persoon te delen. Al heb ik tot nu toe wel geluk , nog geen enkele snurkende roommate gehad. Hopelijk blijft dat zo voor de komende 5 maanden:).

De volgende dag hebben we een rondje door Brisbane gelopen, centrum en de botanische tuinen. Ik werd gelijk vrolijk toen ik de Riverstage zag, er hing al een groot spandoek "Arctic Monkeys'. Zondag's was het veel en veel en veel te warm. Ik stapte de deur van onze kamer uit en dacht werkelijk dat ik dood neer zou vallen. Oftewel op naar Streets Beach, een gratis buitenzwembad aan de andere kant van de rivier (er loopt een rivier, de Brisbane River) dwars door het centrum van de stad. Heerlijk en wonderbaarlijk genoeg ben ik niet eens verbrand, ik begin zelfs een klein beetje bruin te worden. Wie had dat ooit gedacht? Maar ik zou mezelf niet zijn als ik niet naar de Art Galleries zou willen, dus maandag ging ik twee musea in. Gallery Of Modern Art en de Brisbane Art Gallery (voor wie het interesseert^^). Vervelend genoeg voelde ik me nogal ziek de twee dagen daarna en deden we niet veel bijzonders. Rondje door het centrum, alle straten staan vol met 'kunst'. Iedere nieuwe straat heeft wel weer iets anders vreemds, waarbij ik me iedere keer afvroeg of ik niet een nieuw kunstwerk mocht maken. Was leuk geweest, hoefde ik nu niet op zoek te gaan naar een baantje :P. Donderdags hebben we het maritime museum bezocht, onder andere een groot oorlogsschip en een hoop andere boot-dingen. 's Avonds naar de film, Sherlock Holmes. Vrijdag ben ik naar Mt Coot-Tha en de Brisbane Botanical Gardens geweest (ja, verwarrend genoeg twee keer dezelfde naam). Geweldig uitzicht over Brisbane. Wandeling gemaakt over de berg, allerlei aboriginal-dingen gezien. Veel schilderingen en gebruiksvoorwerpen. Daarna naar de tuinen geweest, absoluut een van de mooiste die ik tot nu toe heb gezien. Zaterdags hebben we een anderhalf uur door Fortitude Valley en Chinatown (waar gek genoeg een German Bakery zat??) om te concluderen dat het Institute of Modern Art gesloten was. Daarna wat gegeten en op naar de Botanical Gardens. Om te genieten van het beste kerstcadeau ooit: Concert van de Arctic Monkeys (& Miles Kane) Een uur voor de poorten gewacht, heel gezellig, raakte aan de praat met een groep jongens uit Brisbane met wie ik de rest van het concert heb doorgebracht. Om 6 uur naar het podium gerent en kreeg het gelukkig voor elkaar om zo'n beetje front row te staan! :D De foto's laten wel zien hoe dichtbij ik stond ^^. Twee voorprogramma's en daarna de band waar we voor gekomen waren. Ik heb geen flauw idee hoe de eerste band heette, goed maar niet al te bijzonder. Als tweede kregen we Miles Kane te zien en daar had ik alleen al geld voor willen betalen, geweldig. En na een kwartiertje wachten kwamen de Arctic Monkeys op. Voor iedereen die fan is van de albums, ga naar het concert! Ze zijn nog veel en veel beter live! Na het concert haalde Paul me op en hebben we een rondje langs de rivier gelopen en alle verlichte wolkenkrabbers en gebouwen bewonderd.

De volgende dag was het tijd voor een nieuwe bestemming: een WWOOF-Farm in de buurt van Kilkivan, oftewel 'The Middle of Nowhere'. Na een treinritje van 3 uur, werden we door de eigenaar, zijn vrouw en dochtertje opgehaald. Na nog eens 2 uur in de auto gezeten te hebben, kwamen we aan op onze bestemming: een zelfvoorziende boerderij met veeteelt. Ik ga niet per dag vertellen wat we hebben gedaan, want dat kan ik me ten eerste niet herinneren (3 weken is behoorlijk lang) en het is absoluut niet interessant :P.

Zoals ik al zei is de boerderij zelfvoorzienend. Ik verbleef hier samen met Paul en de familie (Paul -ja, verwarrend-, Bennie -zijn Thaise vrouw-, Lea-Rose -hun dochtertje van 4- en Glenn -Paul's zoon uit een eerder huwelijk van 27-). De boerderij houdt vee als inkomstenbron en is tegelijkertijd zoveel mogelijk zelfvoorzienend. Dat betekent dat het regenwater wordt opgevangen in grote tonnen, die worden bovenop een heuvel gezet en voorzien ons op die manier van stromend water. En regenwater smaakt stukken beter dan het chloorwater dat in de rest van Oz uit de kraan komt;). Daarnaast is de boerderij niet aangesloten op het elektriciteitsnet, zoals ik al zei, we zitten echt in the middle of nowhere. Oplossing: zonne-energie. Het enige nadeel daarvan is dat wanneer het heel erg veel regent (zoals nu in het regenseizoen), de stroom zo nu en dan op is. Dan ben je vrolijk aan het skypen met je ouders en valt de stroom uit, weg internet. Maar dat is dan ook het enige. En eigenlijk mis je facebook niet zo heel erg wanneer je hier zit. Het systeem is dat je ongeveer 4-5 uur per dag werkt in ruil voor onderdak en eten. Wanneer het werk erop zit, heb je veel meer zin om in de creek te springen en een uurtje te zwemmen, dan achter de computer te kruipen. Het is hier namelijk waanzinnig warm als de zon doorbreekt. Om je een idee te geven van het regenseizoen: in ongeveer 3 uur komt er evenveel regen naar beneden donderen als Nederland in 3 maanden heeft. Daarna zijn de wolken verdwenen, breekt de zon door en is het bijna 40 graden.

De boerderij heeft ongeveer 100 koeien, 1 varken om op te eten, 2 paarden, een berg kippen, een aardige verzameling eenden, 2 honden, een horde guinea-fowls (soort kleine kalkoenen) die de hoeveelheid sprinkhanen in toom houdt en een moestuin voor eigen gebruik. Wat nog veel beter is, is dat er ongeveer 300 herten op het terrein lopen en dat we die schieten als avondmaaltijd, yummie! Het eten is hier echt waanzinnig goed. Bennie is een geweldige kok. We eten heel veel wild: hert, konijn, eend. Geregeld vis en zo nu en dan rundvlees of varken. De vorm waarin wisselt van stoofpot tot Thaise curry tot Fish 'n Chips, en altijd even lekker. Nou eet ik zo'n beetje alles, dus dat is makkelijk:D.

Het werk dat we doen was met name opruimen. Rondom de boerderij lag heel veel oud ijzer, pvc, stalen buizen, hout en wat je allemaal nog meer kunt bedenken. Op zich niet problematisch, maar het is een geweldige broedplaats voor (gevaarlijke) spinnen en nog erger slangen (zwarte en bruine). Ik heb al aardig wat exemplaren gezien ondertussen. Het ziet er nu veel en veel beter uit. We hebben ook hekken geplaatst (gat graven-boom omhakken- bast eraf- met kettingzaag in de juiste maat zagen- in gat laten zakken- gat dichtmaken- gaas of prikkeldraad ertegenaan, vastmaken: hek) en gerepareerd. Zelf vond ik het werk met het vee het leukst om te doen. We hebben een deel van de koeien en met name het jongvee bij elkaar gedreven en naar de kraal gebracht. De koeien kregen wat tegen de teken en de kalveren werden geoormerkt, gebrandmerkt en gecastreerd. En ja, dat heb ik allemaal gedaan ^^. Oormerken is geen kunst aan, gaat altijd goed zolang je maar geen ader raakt. Brandmerken, brandmerk in het vuur houden tot ie gloeiend heet is en dan tegen de koe aanhouden tot je steak ruikt :P. Ik weet het, klinkt heel gemeen. Voor de jongens, deze vorm van castreren was ietsje minder zielig. In plaats van de ballen onverdoofd operatief te verwijderen (moet in sommige gevallen alsnog) plaats je een klein, dik en heel erg strak elastiekje om de ballen. Ze vallen er dan vanzelf af :P.

Ik heb ook ontdekt hoe leuk schieten is^^. Het lukte me zelfs om de steel van een waterlelie te raken in het schemerdonker. Dat vond ik toch wel een hele prestatie zonder vizier. (Dat was een ander geweer dan op de foto, een air-rifle). Het is echt verslavend leuk om te doen :). Ik ben ook samen met Paul en Glenn op jacht geweest. Glenn heeft een hert (voor ons) en een wallabie (voor de honden) geschoten. Paul en Glenn droegen het hert samen naar de auto en ik hield de geweren vast. Eerlijk verdeeld ;). In onze vrije tijd gingen we naar buiten. Als het mooi weer is een wandelingetje door de bush of zwemmen in de creek. Wanneer je zo'n waterval in Europa ziet lopen er over het algemeen minstens 20 andere toeristen, hier ben je helemaal alleen. Op wat vogels, wallabies, herten en een paar verdwaalde koeien na. En wanneer het regent staan er nog genoeg series en films op Pauls laptop.

Ondertussen is tijd om verder te gaan, waarschijnlijk ga ik binnenkort naar Fraser Island en Noossa en ik moet nu toch echt een baantje vinden, duim voor me dat het weer wat beter wordt, want het is nu bijna onmogelijk om iets te vinden. Misschien moet ik maar dijken gaan bouwen...